وال مش بهعنوان یکی از پرکاربردترین توریهای تقویتی در صنعت ساختمان، در مدلها و مشخصات مختلف تولید میشود. در این مقاله از وال فیکس، با مدلهای مختلف وال مش، تفاوت آنها و موارد کاربرد هر نوع آشنا میشویم.
در انتخاب وال مش مناسب برای پروژههای ساختمانی، آگاهی از نوع الیاف بهکاررفته در ساخت توری فایبرگلاس اهمیت زیادی دارد. هر نوع الیاف عملکرد متفاوتی در برابر شرایط محیطی دارد و باید بر اساس نوع زیرکار، پوشش نهایی، و الزامات استانداردی انتخاب شود. در این مقاله، با سه نوع اصلی وال مش از نظر ترکیب الیاف و مقاومت، آشنا میشویم.
وال مش با الیاف شیشهای زیرکونیادار یکی از مقاومترین انواع توریهای فایبرگلاس بهشمار میرود. شرکتهای تولیدکننده این مش، آن را ویژه محیطهای سیمانی و قلیایی طراحی کردهاند، زیرا در برابر مواد شیمیایی مقاومت بسیار بالایی دارد.
پژوهشگاه متالورژی رازی در آزمایش XRF خود اعلام کرده که این نوع وال مش ۲۲ درصد زیرکونیا دارد؛ رقمی که از مقدار استاندارد ۱۶ درصد بیشتر است. همچنین، وزن هر متر مربع از این مش بیش از ۱۲۰ گرم است و استحکام کششی آن به بالای ۱۰۰۰ مگاپاسکال میرسد.
با این مشخصات فنی، وال مش زیرکونیادار تمام الزامات پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ را بهطور کامل پوشش میدهد.
وال مش با الیاف شیشهای زیرکونیادار یکی از مقاومترین انواع توریهای فایبرگلاس است.
بر اساس نتایج آزمایش XRF در پژوهشگاه متالورژی رازی، این وال مش حاوی ۲۲ درصد زیرکونیا است؛ عددی بالاتر از حد استاندارد که ۱۶ درصد در نظر گرفته شده. همچنین وزن هر متر مربع از این مش، بیش از ۱۲۰ گرم است و استحکام کششی آن به بیش از ۱۰۰۰ مگاپاسکال میرسد.
این ویژگیها باعث شدهاند که وال مش زیرکونیادار تمام الزامات پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ را بهطور کامل رعایت کند.
سومین نوع پرکاربرد، وال مش با پوشش پلیمری است. این محصول از الیاف شیشهای مقاوم ساخته شده که توسط رزینهای پلیمری مخصوص پوشش داده میشود. این پوشش باعث مقاومت بالا در برابر رطوبت، مواد قلیایی و شرایط محیطی نامساعد میشود.
این نوع وال مش بهخوبی در محیطهای سیمانی دوام میآورد و در عین حال انعطافپذیری بالایی نیز دارد. وزن و استحکام آن نیز همانند دو نوع قبلی در محدوده استاندارد است، یعنی بیش از ۱۲۰ گرم بر متر مربع و استحکام کششی بالاتر از ۱۰۰۰ مگاپاسکال.